☜بـــ☂ـاران عشـــღــق☞

وقتی دل سودایی می​رفت به بستان​ها		بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان​ها
گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل		با یاد تو افتادم از یاد برفت آن​ها
ای مهر تو در دل​ها وی مهر تو بر لب​ها		وی شور تو در سرها وی سر تو در جان​ها
تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم		بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان​ها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن		کوته نظری باشد رفتن به گلستان​ها
آن را که چنین دردی از پای دراندازد		باید که فروشوید دست از همه درمان​ها
گر در طلب رنجی ما را برسد شاید		چون عشق حرم باشد سهلست بیابان​ها
هر تیر که در کیشست گر بر دل ریش آید		ما نیز یکی باشیم از جمله قربان​ها
هر کو نظری دارد با یار کمان ابرو		باید که سپر باشد پیش همه پیکان​ها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش		می​گویم و بعد از من گویند به دوران​ها